SAKSAĞANLARIN YARDIMI

SAKSAĞANLARIN YARDIMI

Simin Uysal

Yaşadığım evin etrafı ağaçlık. Mutfak penceremin önünde yaşlı bir çam yaşıyor. Yaz kış, her sabah önceki akşamdan artan ekmekleri kuş lokması yapıp ağacın altına serperim. Onlarca serçe, bir kumru ailesi ve saksağanlar da hemen beliriverirler. Kahvaltıyı onlarla beraber yapıyoruz gibi hissederim.  Özellikle serçeler, yemekleri bittikten sonra, şarkılarıyla bize neşe verirler. Saksağanlar çok akıllılar. Yemekleri zamanında hazır olmadığında gagalarıyla penceremi tıklattıkları çok olmuştur.

Kuşlar dışında çevrede yaşayan pek çok sokak kedisi ve köpeği de var. Köpekler daha çok hemen yakınımızdaki koruluk alanda yaşıyor. Kedilerse her yerdeler. Mahalle olarak, onları da unutmuyoruz. Hemen her köşede küçük leğenlerde su ve koruluğun girişinde de belirlediğimiz bir yere yiyecek bırakıyoruz.

Dün sabah, bayram ziyareti için evden çıkıp bir üst sokağa döndüğümde yolun kenarında bir köpek gördüm. Sarkan memelerinden yavruları olduğu ve onlara süt verdiği anlaşılıyordu. Sokakta hayat zor. Bir deri bir kemik kalmıştı. Aksilik, arabada verebileceğim hiçbirşey yoktu. Yiyecek bıraktığımız yerden de çok uzaktaydı. İçimden ona beklemesini söyledim.

Eve döndüğümde hemen kocaman bir tasta yemek hazırladım ve köpek ailesini aramaya gittim. Elbette gördüğüm yerde değildi. Ben de bir elimde yemek diğer elimde su tasıyla, ağaçların arasından koruluğun içlerine doğru tırmanmaya başladım. Herhalde yarım saat yürümüşümdür. En sonunda baktım ki git git bulamıyorum, geri dönmeye karar verdim. Koruluğa girdiğim ilk noktaya yaklaşırken, saksağanları gördüm. Daldan dala sessizce uçuyorlardı. Son çare, onlara seslendim. “Yıllardır sizinle arkadaşız, köpek ailesinin yardıma ihtiyacı var ama onları bulamıyorum. Kuş bakışı onları bulmanız daha kolay. Lütfen yardım edin.” Bir cevap beklemiyordum ama bu çağrıdan sonra olanlar beni hem çok şaşırttı hem de çok mutlu etti.

Elimdeki tasları nereye bıraksam diye düşünerek yürürken, saksağanların gaklamalarını işittim. Seslerin geldiği yer çok uzak değildi. Onları görmek için başımı kaldırdığımda, yaklaşık elli altmış metre ileride, koruluğun içindeki bir ağacın üzerinde daireler çizerek uçtuklarını gördüm. Deli gibi gaklıyorlardı. Kendi kendime “yok artık” dedim ama gösterdikleri yere doğru yürümeye başladım. Yirmi otuz metre kadar gitmiştim ki ne göreyim, anne köpek az ilerideydi. Yanında da yavruları! Beni gören anne, havlamaya başladı. Belli ki daha fazla yaklaşmamı istemiyordu. Ona “Tamam” dedim, “Yardım etmek için geldim, yemek ve su getirdim.” Elimdekileri yavaşça yere bıraktım ve geri döndüm. Geriye dönüp baktığımda,keyifle yemeğini yiyordu. Artık yiyeceklerini nereye bırakacağımı biliyorum. Onları bulamadığımda saksağanlardan yardım isteyebileceğimi de.  

Saksağan şamanizmde de önemli bir kuş. İki dünya arasındaki kapıları açabilme yetenekleri ve iki dünya arasında mesaj taşımalarıyla bilinirler. Onları görmek, benim için daima iyiye işarettir.